بازگشت
ا لنگ ا لنگ سرد و، هرکه ا ستا ده با شد بخورد ش سگ د ید و
خوشه چين خوشه چين

 ا ین ا صطلا ح ا د بیا ت پذ یر فته شد ه قر یه جا ت و د ها  ت بو د که جو ا نا ن هنگا م ا جرا ی" غو ر سی " به زبان می آ و ر د ند و ا زا ن ا طا عت صو ر ت میگر فت .          ( ا ین ا صطلا ح ، شعا ر پذ یر فته شده  با زی غو ر سی ا ست).

 مید ا نید که با ز ی غو ر سی چه و قت آ غا ز میگر د د، بلی مید ا نم با ز ی غو ر سی  معمو لآ د ر فصل تا بستا ن ز ما نیکه تو ت ها ی شر ین  و مز ه دا ر آ ثا ر ش د ر د ر ختا ن با قی نما ند و گرما ی تا بستا ن  به شد ت خود، رو ز تا ر و ز می ا فزا ید  و مو جو دا ت ر و ی زمین به غیر ا ز د ر ختا ن همه برا ی خو د ، ا ز شد ت گرما  پناه گا ه  ا یمنی د ریا فت مینود ند ، و یا کنا رد ریا ها ( رو ی ر یگ ها، نه  بلکه گل د ریا ییی ) که جو ا نا ن و نو جو ا نا ن بر ا ی آ ب با ز ی می ر فتند ، با ز ی غو ر سی صو ر ت میگر فت  .

 طو ر یکه د ر زیر سا یه د ر ختا ن و یا لب د ر یا و یا جا ها ی د یگر مثل چمن زا ر ها ، ا ز میا ن جمعیت د و نفر قو ی و پر زو ر ، با ز و ر مسا و ی ما نند ( ا تحا د شو ر و ی سا بق و ا مر یکا ) که تو ا ن د فا ع طر فدا را ن خو د را  د ر مقا بل حمله حر یف دا شتند، حا ضر ین د و شخص را به حیث پیش ر و( میر) ا نتخا ب مینمو د ند ا مآ ظا هرآ مخا لف هم د یگرو یا ر قیب همد یگر .                                                            

    متبا قی، جو ره ، جو ره ، ا لبته با ز و ر مسا و ی که بده ( نا مش مینمو د ند)  د و ر تر ا ز د یگر ا ن به شکل مخفیا نه  نا م را برا ی خو د ا نتخا ب مینمود ند ، به ما نند ، مشت و شپیلا ق، ز مین و آ سما ن ، شر ق وغر ب ، ترو خشک ا زین قبیل نا م ها  و میرها هرکد ا م به خو د ، یک نا م را ا نتخا ب مینمو د ند ، زما نیکه  نا م گذا ری و ا نتخا ب، بد ه ها ، تکمیل می گر د ید ، قرا ردا د بر ین بو د که ، مسو لیت ا دا ر ی جر یا ن مسا بقه را یک طر ف به د و ش  بگیر د  و جا نب مقا بل به مقا بله بر خیز د  تا مسو لیت بعد ی را ا زا ن خو د نما ید .

ا ما د ر گا م نخست ، با سا س قر عه نه آ نطو ر یکه تقلبا ت عوا م فر یبا نه ، د ر ا نتخا با ت ر یا ست جمهو ر ی و ا نتخا با ت پا را لا ما ن به گفته مر د م صو ر ت گر فت ، خیلی شرم آ ورا ست نه ا ینکه شرم آ و را ست  بلکه ( ننگ تا ر یخ ا ست ) بر ا ی مر ا جع حقو قی و قضا یی کشو رها ی صا حب صلا حیت و صا حب نظر و کشو ر ها ی ز ید خل د ر جر یا نا ت هر د و ا نتخا با ت . 

 یک نفر، د رهوا شیر خط می ا ند ا ز د ، طر فین یکی شیرو د یگر ی خط را ا نتخا ب مینما یند ، با زی به نفع یک طر ف تما م میگر د د، و جا نب مقا بل ا ز قرا ر دا د پذ یر فته شده ا طا عت مینما ید .

با زی آ غا ز میگر د د مگر د ر با ز ی یک سلسله قو ا عد و مقر را ت ا خلا قی مو جو د ا ست ، که طر فین د ر گیر د ر مسا بقه حتمآ ا نرا ر عا یت مینما یند .

1_د ربا زی ، هر کس ر فیق و یا حر یف خو د را کا ر دا رد، د ر صو ر تیکه یکی ا ز طر فین بر ند ه شد ، به کمک ر فیق د یگر خو د ا قد ا م مینما ید .

2_ به مجر د یکه پنجه پا ا ز د ست خطا خو رد، د ر حکم با خت ا ست ، د یگر حق با ز ی را ندا ر د .

3_ پر ت کر د ن ر و ی خر ا شید ن، و یا حمله کر د ن د و د سته به سمت ر فیق ، خلا ف معیا ر ها ی پذ یر فته شد ه ا ست

نه آ نطو ر یکه  مخا لفین ا تحا د شو ر و ی سا بق خلا  ف همه موا ز ین حقو قی و ا نسا نی ، د ر قضا یا ی گذ شته ا فغا نستا ن ، بر ا ی سا قط سا ختن ، نظا م سیا سی آ ن و قت ، ا ز ا نسا ن آ گا ه گر فته تا به پیر، مرشد و ر هنما ، ا ز معلم گر فته تا به ا ستا ذ ، ا ز مسجد گر فته تا به مکتب و مد ر سه و پو هنتو ن ، ا ز پنج سو ره ( پا ره بغدا د ی)  گر فته تا به چها ر کتا ب ، پنج کتا ب ، خو ا جه حا فظ ، خلا صه ، منیه ، قد وری ، کنگس ، مختصر ، مصتصلخ  ....... ا ز کتا ب ا لفبا گر فته تا به آ ثا ر علمی و تحقیقا تی ، ا ز مو سسا ت تو لید ی گر فته ( پا ر ک ها ی صنعتی) تا به پر و ژه ها ی عا م ا لمنفعه ، ا ز پل و پل چک گر فته ، تا به ، سیم تیلفو ن و تیلگرا ف وا ز لیین ها ی بر ق گر فته تا به تخر یب توربین ها ی مو لد بر ق ، ا زد زد ید ن  سر با زعا د ی گر فته ا لی مسو لین د ست د ر جه ا و ل د فا عی کشو ر و سر ا نجا م تجز یه ا ر د و ی منظم ، د ا خله و ا منیت کشور که به مر د م تعلق دا شت و حا می نگه با ن کشو ر بو د ند ، نه ا ز کلبی و مقصود و سپر د ن صلا حیت د فا عی کشو ر به د شمن تا ر یخی کشو ر( فعلآ سگ و شگر ا ز بیر ون ا ز مر ز ها ی کشو ر د ردا خل کشو ر ما به جا ن هم ا فتید ه ا ند.

4_ ز ما نیکه با ز ی آ غا ز میگر د د ، به سلسله مر ا تب ا ز خو ر تر ین فر د تا بزرگتر ین ، ا ز محل با ز ی ا لی ، جا یی را که طر فین به ا تفا ق هم به حیث هد ف بر میگز ینند ، با ید بد و ن ما نع ، پنجه ها ی یک پا با پنجه یک د ست گر ه خو رده ، د و ا ن د وا ن، با لا ی یک پا خو د را به هد ف بر سا ند و ا ین کا ر را میتوا ند به مرا تب ا نجا م د هد تا ز ما نیکه که به ا صطلا ح غو ر سی ، نسو خته ا ست .

 ز ما نیکه همه بر ا ی با ز ی آ ما د ه گر د ید ند، یک با ر ا ز گو شه صدا با لا میگر د د که ، ا لنگ ، ا لنگ سر د و ، هر که ا ستا ده با شد بخو ر د ش سگ د ید و .

با ز ی آ غا ز میگر د د ، یک نفر گو سا له ا نتخا ب میگر د د ، مخا لفین یگا نه هد ف شا ن ، ا ز کا ر ا ند ا ختن  گو سا له ا ست  تا که به هد ف خو د را ر سا ند ه نتو ا ند و ا ما گو سا له مو ظف ا ست که خو د د را به هد ف بر سا ند د ر ین د و ر با ز ی ، هیچ گو سا له نتو ا نست که به هد ف بر سد همه گو سا له ها د ر نیمه را ه،  ز له و ما ند ه شد ند ا ز ر فتن به هد ف  ا ز لنگ ما ند ند، و لی با ر د وم ، هم چنا ن ، گو سا له ها ، د ر جا ن هم ا فتیده ا ند د را ثنا ی جنگ و جد ل،لا ی لو تک ، شد ه ، رو ا ن ا ند.

با ز ی به همین طو ر تا و قتی ا دا مه می یا بد که طر فین ا ز ا د ا مه با ز ی خسته شو ند ، ا ین نو ع سر گر می ها  بیا ن  صد ا قت  ا یما ن دا ر ی ، ر فا قت و حسن نیت بین جو ا نا ن بو د ، هیچ بر تری جو یی و تفو ق طلبی  ا حسا س نمی گر د ید و لی چطو ر شد که ا ین همه عشق ا نسا ن د و ستی  که ، زما نی ا خلا ق حمید ه و پسند ید ه مر د م ما بو د ، به یکبا ر گی ، بعد ا ز حا د ثه ها ی ثو ر ین رنگ ها ی سرخ و سبز ، زا یل گر د ید و ا ز بین ر فت و فعلآ هما ن کلنگی ها ی میدا ن جنگ سر د ، د ر زیر یک سقف گر د هم آ مد ه ا ند  تا قو ا نین طر ح کنند .


 مگر ، پیخ ها ی  شتل ها ی کلنگی ها ی طر فین بسته ا ست و لته پیچ ، تا مبا دا  عشق د و ره جو ا نی به سر شا ن بیا ید  و د ست به حمله بز نند و چشم ها ی یکد یگر را کو ر کنند ، و لی بد ا نید که ا ین همه کلنگی ها یکه میبینید ( هرمرغ ا ز قفسی بیرون کشیده شد ه ا ست) ، به نحو ی ا ز ا نحی نما یند گی یکی ا ز مرغ با زا ن بین ا لمللی را  مینما یند ، میتر سم که ( ا نفلا نزا  ی مرغی کا رگر نیا فتد) مرغ با زا ن نمی خوا هند که حر یفا ن خود را ا زد ست دهند و کو شش صورت می گیرد که ا زین ضرب ا لمثل عا میا نه ا ستفا ده ا عظمی نما یند " قما ر را با ختی کو شش کن که حر یف را ا ز د ست ند هی "

ولی ما بر ا ی قما رزد ن کمر همت نبسته ا یم، ما کمر همت بسته ا یم که دا عیه برحق ا نسا ن و ا نسا نیت را به کر سی بنشا نیم( شعا ر و طن پر ستا ن د رمقا بل متجا و ز ستم گریکی ا ست) که میگو یند که تو ( د شمن من  هستی ، د شمن همو طنم هستی ، د شمن فقرا و غر با هستی  ما و شما د شمنی پد ر کشی دا ر یم) کر نش کر د ن و زا نو ز د ن د ر پیش ا ستبد ا د وعمد تآ ا ستبد ا د قر ن بیست و یک، خصلت فر و ما یه گا ن ا ست،ما کمر همت بسته ا یم که خو ا ب بر د گا ن را یکبا ر د یگر بید ا ر نما ییم و بگو ییم که ، د وستا ن عز یز، ز ند گی کر د ن کا ر سا د ه نیست ، ا ر زش ز ند گی را د رحر کت ، مبا ر زه ، تلا ش و جد و جهد میتو ا نیم تعین نما ییم .

 ما د ر منا سبا ت ز ند گی شبا ر و زی خو د ، کو شش کر ده ا یم که خو شی ها ی خو د را  جشن بگیر یم و ا گر یکی ا ز د و ستا ن ما ، ما تم بر ا یش ر خ مید هد ، به عزا دا ریش میر و یم ، بعضی ها ی ما هنو ز نفهمید ه ا ند که ز ند گی یعنی چه ، تنها بر ا ی ز ند ه ما ند ن فعا لیت میکنند ، د ا شتیم و دا ر یم ا فرا د ی را که خو د را فدا کر د ند و مینما یند که تا د یگر ا ن خو بتر ز ند گی نما یند .

چر ا  ا غلبآ  ا ین کا رها ا ز جا نب شخصیت ها ی با ا عتبا رجها نی صو ر ت میگیر د و یا صو ر ت گر فته ا ست آ نها شخصیت ها ی د را ک و با ا حسا سی بو د ند ، ا ر زش ها ی نا بر ا بر ی ا جتما عی ر وح و روا ن شا ن را آ را م ، نمیگذا شت و نمیگذا ر د و ا ین را به یقین میدا نند که د شمن حقیقی بشر یت ( طبعیت) سر ما یه سا لا را ن جها نی ا ند ، سر ما یه دا رها ، د هقا نا ن و کا ر گر ا ن را مو ا د مصر فی خو د میپندا ر ند و بر ا ی غر با و مسا کین تنها د رسطح ا متعه ا ر زش قا یل ا ند.

 د ا نشمند بزر گی میگو ید که " د ر گلخا نه، گیا ها  ن قد رت نمیتو ا نند رشد کنند و تو ده ها ی خلق نمیتو ا نند به سر و را ن جا معه تبد یل شو ند و بر تقسیم کا ر کهنه ا یکه برا ی نسلها، قر ن ها و جو د دا شته ، نمیتو ا ن فا یق آ مد ، مگرا ینکه مر د م بر سر ا ین مسا یل ، گو نا گو ن د ست به مبا ر زه بز نند" .

  سر ما یه میخو ا هد که  د مو کر ا سی بو ر ژ وا ز ی را با تو پ و با ر و ت پیا د ه نما ید ، ما حر ف ها ی ا ز قبیله و قبیله با ز ی به ز با ن می آ و ر یم  ا زین گو شه و آ ن گو شه میشنو یم ، حا ل آ نکه سر ما یه، د رود یوا ر قبیله قریه و محل را کو بید ه و به حیث پد ید ه ز وا ل یا فته و نا به کا ر قلم دا د ش کر ده ا ست و تکیه گا ه مطمین خو د نمیپذ یرد ، و منا فع بعد ی خو د را د ر کو تاه مد ت د ر و جو د ملی گر ا یا ن ، می یا بد و ا ز طر یق شخصیت ها ی با نفو ذ میخو ا هند بر گر ده مظلو ما ن به فشا ر ها ی خو د شا ن ا دا مه د هند .

و جا ی د یگر میگو ید که " یا د گر فتن کا ر مهم ا ست ، و ا ینکه آ نچه که نمیدا نید را بیا مو ز ید .

ما د ر پی ملت سا ز ی کمر همت نبسته ا یم ، ما کسا نی نمیبا شیم که ، ا نکشا ف ، طبعی و قا نو ن مند ، خا نو ا ده ها  ا قو ا م و قبا یل و ملیت ها  را ، که ا ز مجرا ی سیر رشد ا قتصا د ی و د ستا ورد ها ی علم و تخنیک، به ملت ها شکل میگیر ند ضما نت نما ییم و لی میتو ا نیم درا ثر مبا رزه د و ا م دا ر، رسید ن به ا ین مر حله را سر یع تر بسا ز یم.

 کشورما د رفقرنگه دا شته شده ا ست، کشورما را کشوربرده ها سا خته ا ند،ا زکشور   ها ی د یگری، د رکشو رما می آ یند ، بر ده سر با ز گیر ی مینما یند.

 بد ا نید که ا ز شخص ا و ل کشو ر گر فته تا به قد مه ها ی د و م و سو م و حتی چها ر م همه بر ده ها ی معا صر ا ند ، ا ین ها برده گی را قبو ل کرده ا ند ، که همه ملت را بر ده خو د بسا ز ند .

به یک کلمه گفته میتوا نیم که حل کلیه پرا بلم ها و مشکلا ت د رمبا رزه علیه فقر، مر ض و برد گی ا مکا ن پذ یر ا ست .

 

  

                                                                                                    

 

 

 

 


November 13th, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات